مشاوره روانشناسی

به دنبال نوردهی سر و صدا ، مدارات IC در موش‌ها با کمبودهای تشخیص شکاف ، excitatory شدند که ممکن است منجر به بیش‌فعالی IC شود . نویسندگان قادر به جلوگیری از این تغییرات با افشای موش به نویز سفید در شدت متوسط ( 75 دسی‌بل ) بودند، که نشان می‌دهد از دست دادن شنوایی ناشی از نویز دوره حساسی را در IC باز می‌کند که می‌تواند با درمان صدا برای درمان tinnitus مورد هدف قرار گیرد .

ادراک شنوایی : در کجا ماده میکروثانیه -

مبدا :

لودویگ Maximilians Universitat

خلاصه :

برای localize صداها ، به خصوص صداهای آهسته فرکانس ، پستانداران باید کم‌ترین تفاوت را در زمان دریافت سیگنال بین دو گوش داشته باشند. در حال حاضر محققان یک ویژگی منحصر به فرد از نورون‌ها را که مسئول این کار هستند ، توصیف می‌کنند .

در سیستم شنوایی mammalian ، امواج صوتی که بر غشای tympanic گوش تاثیر می‌گذارند به سیگنال‌های الکتریکی توسط سلول‌های مویی حسی تبدیل می‌شوند و از طریق عصب شنوایی به brainstem منتقل می‌شوند . مکان‌یابی فضایی منابع صدا ، به خصوص صداهای پایین فرکانس ، سیستم پردازش نورونی با یک چالش رعب‌آور را نشان می‌دهد ، زیرا به حل اختلاف بین زمان‌های ورود محرک‌های صوتی در دو گوش بستگی دارد . گوش که به منبع نزدیک‌تر است سیگنال را قبل از گوش contralateral دریافت می‌کند . اما از آنجا که این فاصله - - به عنوان تفاوت زمان‌بندی interaural ( ITD ) - - براساس ترتیب چند میکروثانیه بیان می‌شود ، پردازش نورونی آن نیازمند دقت موقتی استثنایی است . اعضای گروه تحقیقاتی به رهبری پروفسور Benedikt neurobiologists و دکتر مایکل Pecka در حال حاضر ترکیب ویژه‌ای از مکانیزم‌ها را کشف کرده‌اند که نقش حیاتی در حصول اطمینان از این امر دارد که نورون‌های شنیداری می‌توانند ITDs را با دقت مورد نیاز اندازه‌گیری کنند . یافته‌های آن‌ها در مجله PNAS چاپ می‌شود .

قبل از این که سلول‌هایی در the شنیداری ، the را تعیین کنند، سیگنال‌های هر دو گوش باید ابتدا از طریق سیناپس‌ها شیمیایی انتقال داده شوند که آن‌ها را به نورون‌های حسی متصل می‌کنند . بسته به شدت سیگنال ، خود سیناپس‌ها می‌توانند درجات مختلفی از تاخیر در انتقال سیگنال را معرفی کنند . the Grothe توضیح می‌دهد که با این حال ، تیم LMU مسیری را شناسایی کرده‌است که در آن سیناپس‌ها دخیل در واکنش با تاخیر حداقل و ثابت پاسخ می‌دهند .

علاوه بر این ، Grothe و همکارانش نشان می‌دهند که یک ویژگی ساختاری خاص در لفاف الیاف انتقال سیگنال ( " axons " ) با پوشش ناپیوسته membrane ، که اولین بار در مجله ارتباطات طبیعت در سال 2015 توصیف شد ، با ثبات تاخیر سیناپسی در مسیر ارتباط دارد . در این مطالعه ، آن‌ها یافته بودند که این آکسون‌ها به طور خاص ضخیم هستند و that آن‌ها یک الگوی بسیار غیرمعمول را نشان می‌دهد تا انتقال سیگنال سریع‌تر را فعال کند - که یک پیش‌نیاز مهم برای اندازه‌گیری دقیق تفاوت‌های زمان‌بندی حداقل است . دکتر مایکل Pecka می‌گوید : " ما فرض می‌کنیم که تمام پستانداران که توانایی درک صداهای بالا با فرکانس پایین را دارند ، از این features ساختاری استفاده می‌کنند .

منبع سایت علم روز