مشاوره روانشناسی

محققان الگوریتم ‌های کشف کشف را برای این دستگاه در دو مدل موش صحرایی و دو تکرار برنامه‌ریزی‌شده به عنوان cls - V1 و cls - - برای رساندن تحریک الکتریکی کوتاه قبل ، یا در عرض چند ثانیه از حمله توقیف ، توسعه دادند . آن‌ها این دستگاه‌ها را در مورد موش‌های صحرایی با توقیف ( توقیف مکرر در طول یک دوره 2 ساعته ) یا مزمن ( به طور متوسط 5 مورد حمله در روز برای چند روز ) آزمایش کردند .

یافته‌های آن‌ها نشان می‌دهد که the - V1 ، که مصادره حدود 21 تا 53 ثانیه قبل از شروع در گروهه‌ای حاد و مزمن را شناسایی می‌کند ، کمی کم‌تر از دستگاه V2 است که بعد از شروع حمله در گروه‌های حاد و مزمن ، دو تا چهار ثانیه شناسایی شد . با این حال ، the - V1 به شدت موثرتر بود ، و کاهش تعداد آن‌ها 81 درصد در موش‌های مبتلا به صرع حاد و 90 درصد در موش‌های مبتلا به صرع مزمن بود . در مقابل ، cls - V2 به میزان 58 درصد و 76 درصد در مقابل گروهه‌ای مزمن به میزان 76 درصد کاهش‌یافته است .

نویسنده M می‌گوید : تحریک حلقه بسته مختصر در مرحله اولیه شکل‌گیری حمله ، در توقف توسعه دچار حمله موثرتر از تحریک در مرحله بعدی است ، احتمالا ً به این دلیل که ایجاد موج در فعالیت قبل از رشد کامل آسان‌تر از متوقف‌کردن آن در وسط است. " عبدالسلام سلام ، محقق و محقق در دانشگاه تورنتو .

علاوه بر کمک به بیماران مبتلا به صرع ، رویکرد حلقه بسته ممکن است یک استراتژی درمانی جدید برای بیماران با syndromes neuropsychiatric فراهم کند که برخی از الگوهای غیر عادی فعالیت مغزی را که توسط موش‌های مبتلا به صرع حاد و مزمن به نمایش گذاشته شده‌اند را به اشتراک می‌گذارد .

نتایج epilepsy Autoimmune به شدت وابسته به نوع آنتی‌بادی است.

مبدا :

جامعه صرع

خلاصه :

نقص ایمنی بدن به طور فزاینده‌ای به عنوان علت صرع در برابر دارو شناخته می‌شود ، اما چگونه و چرا سیستم ایمنی به سلول‌های عصبی حمله می‌کند - - و عواقب کنترل تصرف - - به خوبی درک نشده اند . دو مطالعه نشان می‌دهند که چگونه انواع مختلف واکنش ایمنی بدن پاسخ‌های متفاوتی را در بیماران مبتلا به صرع مقاوم در برابر دارو دریافت می‌کنند .

نقص ایمنی بدن به طور فزاینده‌ای به عنوان علت صرع در برابر دارو شناخته می‌شود ، اما چگونه و چرا سیستم ایمنی به سلول‌های عصبی حمله می‌کند - - و عواقب کنترل تصرف - - به خوبی درک نشده اند . دو مطالعه در فصل شصت و نهمین نشست سالانه به بررسی این موضوع می‌پردازند که چگونه انواع مختلف واکنش خود ایمنی پاسخ‌های متفاوتی را در بیماران مبتلا به صرع مقاوم در برابر دارو دریافت می‌کنند .

مطالعه‌ای توسط محققانی از دانشگاه تورنتو و دانشگاه غربی ( abstract ) شواهدی ارائه می‌دهد که نه تمامی epilepsies ایمنی خود، حداقل از نظر پیش‌بینی و واکنش به درمان ، برابر هستند .

مطالعات پیشین نشان داده‌اند که آنتی‌بادی در برابر پروتیین‌های درون سلولی با پیش‌بینی بدتر و پاسخ poorer نسبت به immunotherapy نسبت به پروتیین‌های سطح سلولی مرتبط است . برای بررسی تفاوت‌های دیگری که ممکن است در این دو گروه وجود داشته باشد، نویسندگان داده‌های بالینی و EEG را از 9 بیمار مبتلا به صرع خود ایمنی بررسی کردند . سه نفر از بیماران دارای آنتی‌بادی Ma2 درون سلولی را هدف قرار داده بودند، در حالی که شش بیمار در یک نقطه در طول بیماری به واحد مراقبت‌های ویژه مراجعه کرده بودند و همگی وضعیت تجربه کرده بودند - - زمانی که تشنج بیش از حد طولانی یا نزدیک به هم رخ داده - - در حالی که این مورد تنها برای یک بیمار با LGI1 صادق بود . در حالی که صرع ، نگرانی اولیه بیماران مبتلا به LGI1 بود ، افراد مبتلا به Ma2 تمایل به تجربه مشکلات عصبی اضافی نظیر حمله خواب یا تغییر رفتاری داشتند .

منبع سایت علم روز